Ruach, mijn vriend, ik ben benieuwd wat er in de tussentijd met jou is gebeurd. Het is vakantie en ik probeer beperkt online te zijn. Met wisselend succes want we hebben gewoon wifi hier in Salland. In elk geval heb ik niet mijn laptop mee en kijk ik niet op Facebook en Instagram of op mijn mijnbestseller-account. Dus ik weet niet of er nog aandacht is voor jouw boek en hoe het met de verkoop gaat. Benieuwd ben ik wel, maar volgende week wanneer ik weer thuis achter mijn laptop zit, is vroeg genoeg om te kjken. Toch?
Whatsapp, e-mail en internetbrouwsers doen het wel op mijn telefoon. Zo moeilijk om af te blijven. Vandaar nu weer een schrijfpoging. Een contactverzoek aan mijn inspiratiedraak. Zijn afbeelding staat op mijn schoudertas, die ik bijna dagelijks gebruik. Hij is dus regelmatig in mijn gedachten. Hij zweeft om me heen. Hij landt nog niet.
Niet op het mooie,groene gras hier tussen de vakantiehuisjes van Landgoed De Hellendoornse Berg. Niet onder de kalme, schaduwrijke beuken die het uitzicht verfraaien en de temperatuur temperen. Te zichtbaar? Maar... In deze groene, begroeide omgeving kan een kleurveranderende draak zich prima verstoppen. Stiekem heeft hij toch een plekje gevonden, waarvandaan hij kijkt wat ik nu weer uitspook.
Ga jìj een verhaal schrijven, Ruach? Over mij? Het verhaal van de prima vakantieomstandigheden en de onrust. De onrust die je alleen kunt zien als je in mij kijkt. De onrust die afneemt wanneer ik, net als jij, tussen de bomen en struiken verdwijn. Genietend van de afwisseling van zon en schaduw. Luisterend naar de wind, de vogels en een raaf bij de Palthetoren. Onweer, ja dat ook, flinke donders en bliksems. Gelukkig waren we veilig binnen.
Nu schijnt de zon en de beukenbladeren ruisen. Van buiten klinken de geluiden van spelende kinderen. Hier binnen is het stil. De grote kinderen liggen nog steeds in hun nesten. Van buitenaf gezien gebeurt er dus niets bij dit huisje. Ruachs ogen krijgen waarschijnlijk steeds meer moeite met scherpstellen, omdat er niets is om zijn aandacht vast te houden. Ook die leuke witte kwikstaartjes die soms over het gras rennen om insecten uit te lucht te plukken, zijn weg. Alleen de bijen van de imker zoemen om hem heen. Het mos is zacht. Ruach dut in. Zo krijg je een saai verhaal.